نسبیت ارجاعی [پایان نامه انگلیسی] | کتابخانه مجازی الفبا

کانال ارتباطی از طریق پست الکترونیک : support@alefbalib.com

نام :*

نام خانوادگی :*

پست الکترونیک :*

* *

تلفن :

دورنگار :

آدرس :

بخش :

پیغام :*

حروف تصویر :

* *

ارسال انصراف

فارسی | العربیه | English

در تلگرام به ما بپیوندید

پایگاه جامع و تخصصی کلام و عقاید و اندیشه دینی

جستجو بر اساس ... همه موارد عنوان موضوع پدید آور جستجو در متن

: جستجو در الفبا در گوگل

...جستجوی هوشمند

میانگین امتیازات:

امتیاز شما :

تعداد امتیازات :

نسبیت ارجاعی [پایان نامه انگلیسی]

ویرایش اثر

عنوان دیگر : Referential relativity

مقطع تحصیلی رساله تحصیلی:

کارشناسی ارشد

رشته تحصیلی:

فلسفه

محل تحصیل رساله تحصیلی:

University College London

تاریخ دفاع:

2003

پدیدآورندگان :

Broadbent, Alex (نویسنده)

چکیده :

ترجمه ماشینی : این مقاله به این موضوع مربوط می‌شود که کلمات ما به روشی که معمولاً به آن اشاره می‌کنیم، اشاره نمی‌کنند. من استدلال های ارائه شده توسط کواین، در نسبیت هستی شناسی، و به اصطلاح استدلال های «مدل-نظری» پاتنم در اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد را بررسی می کنم. هدف من اضافه کردن یک موقعیت جدید به پانتئون موجود نیست، بلکه افزودن استدلال است. من به ویژه از کواین و پاتنام در برابر رایج‌ترین توجیهی که برای نگرش نادیده انگاشته شده است، دفاع می‌کنم. من با این استدلال شروع می کنم که آثار کواین و پاتنم که ذکر شد بسیار نزدیک به هم مرتبط هستند – در واقع، آنها حداقل یک استدلال مشترک دارند. این موضوع از این جهت مهم است که بسیاری از فیلسوفانی که پاتنم را تند می‌زنند، کواین را کمتر مورد تحسین قرار می‌دهند. من استدلال می‌کنم که بسیاری از مواردی که برای یکی می‌آید، در مورد این موضوع برای دیگری نیز صدق می‌کند. من استدلال مشترک را به تفصیل شرح می‌دهم: ماهیت آن این ادعاست که ما می‌توانیم ارجاع‌های همه اصطلاحات خود را تغییر دهیم، در حالی که همچنان ارزش‌های صدق یا شرایط صدق همه جملات خود را حفظ می‌کنیم. سپس چالش مشترک را مطرح کردم. مخالفان می گویند که منبع احتمالی مرجع قطعی نادیده گرفته شده است. پاتنام (و کواین) فقط محدودیت‌هایی را در نظر می‌گیرند که با استفاده از اصطلاحات خود بر مرجع تحمیل می‌شوند. به ویژه، آنها به شدت بر روی محدودیت های تجربی که رابطه مرجع باید رعایت کند، تمرکز می کنند. مخالفان می گویند که ممکن است نوع دیگری از محدودیت وجود داشته باشد - یک محدودیت خارجی - که (تا حدی) مستقل از تجربه و فعالیت های ما عمل می کند. من نسخه دیوید لوئیس از این چالش را ارائه می کنم. من این را به عنوان یک خلأ در استدلال کواین-پاتنم تصدیق می کنم. علاوه بر این، می توان آن را به یک موقعیت ثابت توسعه داد. من نه به قوام آن، بلکه به معقول بودن آن حمله می کنم. من پیشنهاد می‌کنم که هیچ توجیه تجربی برای این ادعا در دسترس نیست که چنین محدودیت‌هایی بر اساس مرجع عمل می‌کنند. من بیشتر پیشنهاد می کنم که هیچ توجیه پیشینی ارائه نشده است. بنابراین من استدلال می‌کنم که استفاده از روزنه مستلزم طرح ادعایی است که در واقع غیرقابل توجیه است: این یک تکه متافیزیک نظری است. من با پیشنهاد راهی برای جلوگیری از این موضوع نتیجه گیری می کنم. this essay concerns the possibility that our words do not refer in the way that we normally take them to. i explore arguments presented by quine, in ontological relativity, and the so-called "model-theoretic" arguments of putnam's in the late seventies and early eighties. my aim is not to add a new position to the existing pantheon, but to add argument. in particular i defend quine and putnam against the most common justification for the dismissive attitude with which these arguments are sometimes met. i start by arguing that the works of quine and putnam mentioned are very closely linked—in fact, they have at least one argument in common. this is of relevance because many philosophers who are scathing of putnam are less scathing of quine. i argue that much of what goes for one goes for the other, on this topic. i describe in detail the shared argument: its essence is the claim that we could permute the referents of all our terms while still preserving the truth-values or truth-conditions of all our sentences. then i set out the common challenge. the challengers say that a possible source of determinate reference has been ignored. putnam (and quine) only consider constraints imposed on reference by the use we make of our terms; in particular, they focus heavily on the empirical constraints that the reference relation must meet. objectors say that there might be another kind of constraint—an external constraint—that acts (partially) independently of our experience and activities. i present david lewis's version of this challenge. i acknowledge this as a loophole in the quine-putnam argument. moreover it can be developed into a consistent position. i attack not its consistency but its plausibility. i suggest that no empirical justification is available for the claim that such constraints act on reference. i suggest further that no a priori justification has been advanced. thus i argue that utilising the loophole requires making a claim that is, in fact, unjustified: it is a piece of speculative metaphysics. i conclude by suggesting a way to avoid this.

منابع دیجیتالی مرتبط :

متن کامل پایان نامه

کلید واژه اصلی :

پایان نامه انگلیسی

اعلام و شخصیت ها :

کواین , ویلارد (Willard Van Orman Quine، فیلسوف علم قرن بیستم، فیلسوف تحلیلی، فیلسوف پساپوزیتیویست، منکر وجود خدا), 1908 2000

متکلمان و سایر شخصیت ها :

ویلارد ون اورمن کواین

نویسنده :

Alex Broadbent

زبان :

انگلیسی

منبع اصلی :

https://discovery.ucl.ac.uk/id/eprint/10105648/

جنس منبع:

متن

پایگاه :

پ:پایگاه پایان نامه

یادداشت :

Keywords : Philosophy, religion and theology; Quine-Putnam argument, Ontology, Quine

توضیحات فیزیکی اثر :

93 صفحه .

نوع منبع :

رساله تحصیلی

مشخصات کامل اثر

منابع مرتبط :

ثبت نظر

ارسال

از :	{0}
پست الکترونیک :	{1}
تلفن :	{2}
دورنگار :	{3}
Aaddress :	{4}
متن :	{5}

نسبیت ارجاعی [پایان نامه انگلیسی] | کتابخانه مجازی الفبا

ورود

ثبت نام

در تلگرام به ما بپیوندید